In gedachten verzonken loop ik over de parkeerplaats
naar de ingang van het opleidingscentrum.
Het is al bijna een jaar geleden dat ik hier voor het
laatst naar binnen liep. Jong en zo arrogant als een slimme student
maar kan zijn. Ik dacht dat ik de wijsheid in pacht had.
Het had dan ook zeer
gedaan toen mijn studiebegeleider had gezegd dat ik nog niet klaar was voor het
echte werk. Dat ik nog te jong was, te weinig levenservaring had, naïef was. Hij
raadde me aan een stageplek te zoeken om ervaring op te doen en daarna pas het
afsluitende gesprek te doen. De kans dat ik dan met een plek in het
profilersteam naar buiten kwam was dan aanzienlijk groter.
Natuurlijk was ik niet blij. Ik was zelfs boos. Hoe
durfde hij? Ik haalde op bijna alle vakken het hoogste cijfer van de klas.
Iedereen prees mijn parate kennis, mijn ijver en mijn nauwkeurigheid. Maar ik
wist wel waar hij die onzin vandaan haalde. Die Truus van Psychologisch Inzicht
had natuurlijk lopen stoken. Die had het altijd op mij gemunt, zei dat ik
arrogant was en dat dat me gemakzuchtig maakte. Zij had er vast voor gezorgd
dat ik niet direct als profiler aan de slag kon. Ik kon haar wel wat aan doen.
Toen de woede wat afkoelde begon er een plan te
ontstaan. Ik moest dus gaan stage lopen. Maar ik wilde absoluut niet in een
bestaand team. Daar was de kans dat je een veredelde koffiehaler werd veel te
groot. Als ik dan stage moest lopen wilde ik dat wel ergens doen waar ik ook
echt wat kon leren. En na een aantal bezoeken aan de politiearchieven wist ik
precies bij wie dat zou zijn.
De stagebegeleider die ik had uitgekozen stond niet bekend om
zijn goede omgang met stagiairs. Eigenlijk was niet eens bekend of hij eerder
stagiairs had gehad of mensen had opgeleid. Maar dit was van wie ik het meest zou
leren over seriemoordenaars, hun rituelen, hun persoonlijkheid en hun sterke en
zwakke kanten. Dit was voor mij de manier om mijn inzicht te vergroten.
Als snel kwam ik erachter dat mijn studiebegeleider
gelijk had gehad. Ik was zo groen als gras. Kokhalzend zag ik de gevolgen van
marteling. Kotsend rende ik weg van de
plaats delict. Gillend zag ik mensen doodbloeden zonder dat ik iets voor ze kon
doen.
Maar ik leerde veel. Ik kreeg een inkijkje in de
hersenspinsels van een monster. Ik kreeg een kijkje in zijn voorbereiding op de
jacht. Ik leerde over het belang van rituelen en trofeeën. Ik leerde te kijken
naar wat het monster deed en wat hij daarmee vertelde. Ik leerde te denken als
het monster.
Gisteren heb ik mijn meesterproef gedaan. Die plek in het profilersteam kan mij niet ontgaan. De foto’s en filmpjes van de slachtoffers zullen onomstotelijk laten zien dat ik exact weet hoe een seriemoordenaar denkt
en doet.
