Doornroosjes logé

 

“Doornroosje moet toch echt een behoorlijk talent voor slapen hebben als het haar lukt zelfs midden in dit park door alle herrie heen te slapen!” verzucht ik een geeuw onderdrukkend. ”Of een verdomd goed bed.”

 

Een paar dagen geleden heb ik mij laten meeslepen naar Disneyland. Harry was als een kind zo blij dat hij twee tickets had weten te bemachtigen in één of andere verloting. Zo blij dat zelfs ik enigszins enthousiast werd bij de gedachte aan een geheel verzorgde vijfdaagse vakantie. Dat pretpark nam ik dan maar op de koop toe.

 

Spijt als haren op mijn hoofd heb ik. De prijs omvatte niet zomaar een verblijf. Nee, ons verblijf is midden op het park, in het kasteel van Doornroosje. En hoewel de suite er zeer comfortabel uitziet, heeft de ontwerper er goed voor gezorgd dat je niets van het park hoeft te missen. Sterker nog, er is geen plek te vinden waar je aan dat pokke disneymuziekje kan ontkomen.

En de godganse dag hoor je er kinderen. Horendol word ik van de hele dag gegil, gejengel en gejank. Dan komt er ook nog vier keer per dag een parade voorbij die er minstens een uur voor zorgt dat je jezelf niet eens kan horen denken. Stapelgek word ik ervan. Stapelgek en doodmoe, want het geluid gaat dag en nacht door. Zo moe dat ik nergens anders meer aan kan denken dan slapen. Ik zou een moord doen voor wat rust.

 

Nogmaals luidkeels geeuwend strek ik mijn arm uit naar het doosje slaappillen wat Harry voor me heeft gehaald. De vorige dosis heeft helaas niet geholpen, maar als ik nu niet ga slapen ben ik bang dat ik helemaal doordraai en een kleuter bij de enkels pak en om me heen ga meppen. Nogmaals druk ik een strip leeg en slik de pillen door.

Wankelend loop ik de suite uit de trap op. Het kost wat moeite om de deur naar het zolderkamertje open te krijgen maar als het uiteindelijk is gelukt kruip ik luid gapend en geeuwend naast Doornroosje op bed. Dit moet wel het beste plekje zijn om te slapen. Haar lukt het tenslotte honderd jaar. Maar mij zal zelfs geen sprookjesprins meer wakker kunnen kussen. Ze kunnen me allemaal rambam krijgen. Ik sta nooit meer op!

 

 

Geeuwen = 1) Gapen 2) Uiting van moeheid 3) Uiting van verveling

Dit verhaal schreef ik n.a.v. deze #WOT. 

#WOT betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verzin ik een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen. De vorige woorden kun je in het archief vinden.