vrienden

Ze zat op een kruk aan de bar. Hoewel het druk was om haar heen voelde ze zich erg alleen. Ze besefte hoeveel gelijk Huub van der Lubbe had toen hij zong dat niets zo eenzaam was als een stampvol café. Ze nam nog maar een slokje wijn. Ze speelde wat met haar glas terwijl ze in haar gedachten wegzonk. Hoe kon het toch dat ze hier alleen zat? Alleen en erg eenzaam. Ze was geen onaantrekkelijke dame. Ze was nog jong, intelligent, had een prachtcarrière, beschikte over humor en een behoorlijke dosis mensenkennis.

Die mensenkennis was iets waar ze prat op ging. Ze had mensen altijd feilloos kunnen lezen en daar had ze dankbaar gebruik van gemaakt. Ze had haar vrienden zeer zorgvuldig gekozen op hun nut. Natuurlijk was het prettig als het klikte, maar wat ze voor haar konden betekenen was in haar ogen minstens zo belangrijk.

Het had haar geen windeieren gelegd. De beklimming van de maatschappelijke ladder was snel gegaan. Ze had er respect, aanzien en, ook niet geheel onbelangrijk, een dikke bankrekening aan overgehouden. Maar de laatste tijd leek haar opmars te stokken. Haar ster was niet langer rijzende, maar bleef zo’n beetje halverwege aan de hemel hangen. Hoe hard ze ook haar best deed, ze werd niet meer opgemerkt.

Van haar vrienden hoorde ze over belangrijke vergaderingen waar ze aan deel hadden genomen. Ze vertelden haar over interessante zakenreisjes en over geweldige deals die ze hadden gesloten. In eerste instantie had ze vol belangstelling geluisterd, het onrustige gevoel in haar onderbuik negerend. Graag had ze zelf hun successen gehad maar haar kans kwam een volgende keer wel weer. Maar terwijl de successen van haar vrienden toenamen kwamen er geen kansen meer op haar pad. Het onrustige gevoel in haar groeide. Het leek niet te kloppen. Wat ging er fout? Waarom kregen haar vrienden al deze dingen wel? Waarom viste zij tegenwoordig steeds achter het net?

Er begonnen haar dingen op te vallen. Rapporten die ze nodig had om bijeenkomsten voor te bereiden kwamen niet op haar bureau terecht maar op die van haar vriendin. Ze kreeg mailtjes die een vriend moest doorsturen niet of laat binnen. Bij een aantal van haar grootste klanten stond niet zij maar haar beste vriend als contactpersoon. En langzaam was het haar duidelijk geworden. Ze had zich omringd met mensen die net zo zonder scrupules waren als zijzelf. Ze had de verkeerde vrienden gekozen.