De schaatser

Slag voor slag maakt hij zijn rondjes op het meer. Ondanks dat het donker is en er bijna niemand anders meer op het ijs is, moet hij nog even door. Nog vier rondjes dan heeft hij genoeg meters gemaakt vandaag. Nog vier rondjes en dan heeft hij er 2 uur trainen op zitten. Het is fijn te merken dat zijn conditie nog steeds uitstekend is, dat het vele sporten zijn vruchten afwerpt. Hij fietst veel, doet mee aan toertochten, heeft de Mont Ventoux en de Alpe d’Huez meerdere keren beklommen. Als hij niet fietst dan skeelert hij of gaat met vrienden die net zulke sportfanatiekelingen  zijn als hijzelf badmintonnen of naar een indoorschaatsbaan.

Nee met zijn conditie is niks mis. Daar gaat het hem ook niet om in deze training. Deze is vooral bedoeld om meters te maken op natuurijs. Hij moet na al die jaren op kunstijs te hebben geschaatst weer voelen hoe het is om op natuurijs te schaatsen. De scheuren, het zand, de sneeuw maar ook de wind en de vrieskou. Want dit jaar gaat het gebeuren. Dit jaar komt er een Elfstedentocht, daar is hij van overtuigd. En dit jaar heeft hij wel een startbewijs.

In de jaren van Evert van Benthem was hij geen lid geweest van de Friesche Elfsteden. Hij wist zelf wel dat de tocht voor hem opdat moment te hoog gegrepen was. Hij had het druk met zijn carrière waardoor hij niet genoeg tijd had zich goed voor te bereiden. Zelfs als hij vrij had kunnen krijgen had hij hem niet gereden. De kans dat hij hem uit zou rijden was veel te klein.

Maar in de jaren erna kreeg hij de kans minder te gaan werken waardoor hij meer tijd kon besteden aan sporten. Zijn conditie en zijn lichamelijke gesteldheid gingen met sprongen vooruit. Hij was lid geworden. Helaas kon hij alleen maar lid met kans op startrecht worden wat betekende dat hij in de loting voor een startbewijs mee deed. In 1997 kwam er een tocht maar hij had pech, hij werd uitgeloot. Het viel hem zwaar. In de bloei van zijn leven, met een conditie van een paard en een ijzeren gestel mocht hij niet meedoen.

Maar nu liggen de kaarten anders. Er is een nieuw lotingsysteem en al voor er sprake was van vorst wist hij dat hij een startbewijs had. Dit keer gaat hij zijn droom verwezenlijken.

Hij kijkt op zijn horloge. Alweer half 8. Zijn vrouw zal vast al de snert aan het opwarmen zijn. Nog een rondje en dan gaat hij naar huis. Even lekker douchen en dan met een kop snert op de bank met zijn vrouw wachten op de persconferentie.

Hij rijdt zijn laatste rondje op volle snelheid. Nog even een stukje uitschaatsen en dan naar de kant. Te laat bemerkt hij de scheur vlakbij zijn tas. Hij gaat onderuit en hoort zijn been kraken. Wanneer hij naar de eerste hulp wordt gebracht hoort hij dat de Elfstedentocht is afgeblazen. En eigenlijk kan hij daar alleen maar blij om zijn.