modern communiceren

Het was nu een jaar geleden dat hij haar bedrogen had. Hoewel het haar erg had gekwetst had ze besloten hem te vergeven. Natuurlijk omdat ze van hem hield maar vooral ook omdat ze niet wilde dat de buitenwereld wist dat haar relatie niet gezond meer was. Haar imago was beschadigd en dat kon ze niet laten gebeuren.

Ze werkte er hard aan. Zowel aan haar relatie als aan het beeld naar buiten toe. Ze boekte weekendjes weg, ze gingen lekker op vakantie en ze maakten plannen om te gaan samenwonen. En van alles deed ze verslag via twitter. Ze had haar vriend ervan doordrongen hoe belangrijk het was en hij speelde het spelletje goed mee. Het leverde de volgende tweetgesprekken op:  “Lekker samen naar Brussel. Dat wordt genieten met mijn mannetje #zinin.” “Samen met lief naar Brussel. Fijn he, moppie? #zinin.” “Ja lieffie, erg fijn. Je sokken liggen klaar op het bed.””Dankjewel moppie, zal ik jouw koffer even voor je dragen?” “Zo lief van mijn schat. Hij draagt mijn koffer voor me.””Voor jou met liefde.””Je bent een schat.”

De hele wereld mocht er van meegenieten hoe fijn ze het samen hadden. Alles wat ze samen deden bespraken ze samen op twitter. Dat moest toch wel een heel positief beeld geven van hun relatie.

De mensen die hen volgden schudden meewarig hun hoofd als ze weer eens de liefdevolle tweets over en weer zagen gaan. Ze verbaasden zich allang niet meer over hun twitterrelatie, maar het gros vroeg zich af of het niet verstandiger was om gewoon tegen elkaar te zeggen hoe fijn je het samen hebt als je samen in een ruimte bent. Of je niet beter lieve woordjes tegen elkaar kunt zeggen tijdens een romantisch etentje in plaats van te twitteren. Of woorden niet veel meer impact hadden als je ze gewoon uitsprak terwijl je de ander aankeek. Het gros dacht dat de relatie ten dode was opgeschreven.